De stippelmot wordt ook wel spinselmot genoemd. Er zijn best veel verschillende soorten van die hun eigen waardenboom/plant/struik hebben. Zo heb je onder andere de wilgenstippelmot, de vogelkersstippelmot en de kardinaalsmutsstippelmot. Er zouden zelfs zo’n 700 verschillende soorten bestaan. De Kardinaalsmutsstippelmot is wel een lange naam maar het eerste deel is de waardeboom/struik. Dat betekend dat de mot daarop zijn eitjes legt en de rupsen daarvan de blaadjes zullen gaan eten. Op de foto’s zien we de stippelrupsen op de kardinaalsmuts, de bladeren worden gretig opgegeten, maar voor ons is de kardinaalsmuts giftig.
Voor wie zich nog afvraagt waarom stippel in de naam zit, nou dat is denk ik afgeleid van hun uiterlijk, zowel de rups als de mot zijn voorzien van donkere stippen.
De stippelmot noemen sommige ook wel spinselmot omdat ze dus webjes maken, zo’n zijde-achtig web helpt de rupsen te beschermen. In deze kardinaalsmuts valt het relatief gezien nog mee, soms zit een boom echt volledig van boven tot onder ingepakt. Ze zien er dan soms nogal sp(r)ookjesachtig uit.
Na een tijd zullen je in plaats van de rupsen de popjes in de struik terug kunnen vinden. In de zomer komt hier de stippelmot uit. Hoewel de spinsels door meerdere rupsen samen worden gemaakt gaat de mot individueel verder. De mot zul je echter weinig tegenkomen, deze leeft voornamelijk in de nacht. Door middel van het uitscheiden van feromonen weten de mannetjes en vrouwtjes elkaar te vinden.
Is de rups nou schadelijk voor de struik/boom? Zelf vind ik het lastig om hier een antwoord op te geven, ze eten met een behoorlijk tempo van de bladeren en er blijft weinig bespaard. Als ik andere artikelen lees over de stippelmot dan zou de boom/struik zich goed herstellen als de rupsen eenmaal verpoppen, zelf zou ik denken dat er wel energie verloren gaat omdat er minder gebruik kan worden gemaakt van fotosynthese. Er is een grote kans dat de de struik/boom volgend jaar weer wordt gevonden door de stippelmot.
Zo zag de kardinaalsmuts eruit ongeveer 2/3 weken nadat het eetfestijn was begonnen
Sommige mensen zijn weleens bang dat ze overgaan naar de struiken/bomen ernaast, dit zou misschien wel kunnen als het dezelfde soort is, maar hier stond bijvoorbeeld een vlier naast die helemaal onaangetast was. Deze was niet voor niks de kardinaalsmutsstippelmotrups, hij eet zich vol met zijn voorkeursboom/struik.
Wanneer je per ongeluk in aanraking komt met de stippelrups, dan is er niks aan de hand, er is geen gevaar bij contact. Dankzij de spinsels denken mensen weleens aan de eikenprocessierups, maar vergelijk maar eens de rupsen, een opvallend verschil is dat de eikenprocessierups haren heeft. Uiteraard bij twijfel altijd oppassen en afstand houden 😉
Ik heb het voor het eerst gezien aan de streksingel,het proces gaat heel snel , ik schrok erg ,maar toen ik goed keek vond ik het toch fascinerend,
Duidelijk wetenswaardig en mooi geillustreerd stuk