Vervellen
Bij sommige dieren is het vervellen duidelijk te zien, zoals bij slangen bijvoorbeeld. Ze passen eigenlijk niet meer in hun huid waardoor de huid los zal laten. Onder de dode huid zit direct de nieuwe huid. Volgens de Dikke van Dalen is de defintie van vervellen: van vel of huid verwisselen. En oke, wij mensen verliezen onze huid niet in een keer, maar elke dag wordt onze huid wel een beetje verwisseld, elke dag verliezen we dode huidcellen.
Niet alleen mensen en dieren verliezen hun huid, bomen verliezen ook hun ‘huid’. Bomen zijn voorzien van schors welke ervoor zorgt dat de binnenkant beschermd wordt, net zoals een huid deze functie heeft voor ons mensen. Bomen groeien wat maakt dat de schors ook verwisseld moet worden omdat de boom anders uit zijn schors zal barsten.
Een boom doet wat hij wilt
Bomen zijn nogal verschillend in hoe ze dit doen, sommige bomen zijn dan ook te herkennen aan de vorm van de schors. In eerste instantie groeien de piepjonge boompjes op met gladde laag schors, naarmate een boompje wat ouder wordt begint deze vorm te krijgen. Een papierberk laat bijvoorbeeld dunne laagjes per keer los, deze krullen als papier rondom de boom op om vervolgens los te laten. De gladde beukenbast vernieuwd zich snel, haast onzichtbaar, daarin tegen zie je onder dennen soms hele plakkaten schors liggen.
De plantaan (zie de eerste foto) wisselt in verschillende laagjes, als je een camouflagepak aantrekt ben je bij deze boom extra goed gecamoufleerd. Ik durf niet te zeggen of een legeroutfit op deze schors gebaseerd zou zijn, maar het heeft er zeker wat van weg. Hoewel het lijkt of er open kale stukken zijn, is elk stuk toch met een dun laagje schors bedekt. Met wat fantasie kun je allerlei figuren vinden in het patroon, bij de eerste foto kun je de vorm van een hartje zien.
Afscheid nemen is soms moeilijk
Sommige bomen vinden het gewoon wat lastiger hun oude huid los te laten, daarom zie je de verschillende lagen bij een plantaan, maar wat je bijvoorbeeld bij tamme kastajes ziet is dat de lagen wel openscheuren waardoor de bast er ruw uitziet, maar dat eronder gewoon een nieuw laagje zit. De buitenste ruwe laag kan dus al best wat jaren oud zijn. Net als bij ons mensen is het hoe ouder, hoe meer ‘rimpels’.
Bron: het boek Het verborgen leven van bomen, wikipedia https://nl.wikipedia.org/wiki/Bast